önce dilimden başlamalı bu yangın
önce bir rüzgâr geçmeli gözlerimin önünden
avucumda bir tutam çetrefil acı
uykularımda kaç şahdamar
adımlarımda kaç yalnızlık saydım
gövdemde gezinip durdu
adını koyamadığım ürperten bir soğuk
sonra ayaklarıma indi
her mevsim yeniden başlayan yangın
sonra ellerime
toprak yollar kaç kişilik
asfaltlar
uçan kuşlar kaç kişilik
denizler
suyu çekilmiş nehirler
anneler kaç kişilik
babalar
omzumda taşıdığım
ölüm kaç kişilik
hayatın ıssız yanlarını ayırdım kendime
en çok da akşam üstlerini
su sesi, aklımın yankısında kayboldu
titremesin geçtiğim hiçbir yol
tören mi beni kendimden kaçıran
şölen mi yüzümü sakladığım yer
gizleyen bir örtü gibi üstümde gökyüzü
sanki yalnız benim korunan ışıktan
bu kadarken yaşadığım her cennet
dünya sanki başımı döndürmüyor hiç
ben tek kişilik geçiyorum ırmaktan
sen ne yaparsan yap
Mustafa UÇURUM